Potencjalni użytkownicy

🧍 Marta, 34 lata – pracująca mama • Zawód: Specjalistka HR w dużej firmie • Sytuacja: Czuje się często przeciążona obowiązkami domowymi i zawodowymi. • Potrzeba: Narzędzie, które pozwala jej zatrzymać się na chwilę, uspokoić emocje, gdy nie może „uciec do aplikacji”. • Jak używa breloczka: W pracy, w aucie, przed rozmową z dzieckiem – naciska, oddycha i wraca do równowagi. 🧑‍🎓 Kuba, 17 lat – licealista • Sytuacja: Zmaga się z lękiem społecznym, czasem czuje presję ze strony szkoły i otoczenia. • Potrzeba: Dyskretnego narzędzia, które pozwoli mu poradzić sobie z napięciem, szczególnie przed egzaminami lub rozmową. • Jak używa: Ma breloczek przypięty do kluczy. Przed lekcją czy testem naciska i wykonuje ćwiczenie oddechowe – dyskretnie, ale skutecznie. 👩‍⚕️ Anna, 41 lat – psychoterapeutka • Sytuacja: Pracuje z klientami w spektrum traumy, stresu i wypalenia. • Potrzeba: Narzędzia, które może polecić pacjentowi jako „przedłużenie sesji terapeutycznej” – wspierające rytuał, pomagające zatrzymać automatyczne reakcje. • Jak używa: Daje klientowi breloczek po kilku sesjach, z zaleceniem używania w określonych momentach kryzysu. 👨‍💼 Piotr, 46 lat – manager IT • Sytuacja: Dużo stresu, ciągłe napięcie, wypalenie. Firma wdraża program wellbeingowy. • Potrzeba: Prosty sposób na reset – bez potrzeby logowania się, analiz, raportów. • Jak używa: Firma daje breloczek wszystkim pracownikom. Piotr korzysta, gdy czuje się „przeciążony”. 🧔 Michał, 52 lata – mężczyzna po przejściach • Kim jest: Przez lata dusił emocje. Ostatnio coś w nim pękło – zaczął terapię. Uczy się być łagodny dla siebie. • Czego potrzebuje: Cichego znaku, że nie musi już wszystkiego znosić w milczeniu. Przypomnienia, że to w porządku czuć. • Jak używa: Trzyma breloczek w kieszeni kurtki. Gdy robi się ciężko, naciska. Jeden tekst. Jeden oddech. I wraca do siebie. 👩‍⚕️ Renata, 46 lat – pielęgniarka, która dba o innych • Kim jest: Codziennie wspiera innych – cierpiących, zagubionych, samotnych. Ale siebie pomija. • Czego potrzebuje: Przypomnienia, że troska o siebie to nie egoizm. • Jak używa: Po dyżurze, w szatni, w samochodzie przed domem – chwilka dla niej. Oddech. Spokojne „To też dla mnie”. 🧑‍🎨 Kaja, 29 lat – artystka wysoko wrażliwa • Kim jest: Czuje mocno. Czasem aż za mocno. Zatrzymuje się przy każdej emocji, ale nie zawsze potrafi ją unieść. • Czego potrzebuje: Bezpiecznego miejsca w rzeczywistości. Czegoś, co ją nie oceni. Co będzie jak przyjaciel – cichy i cierpliwy. • Jak używa: Gdy zamyka szkicownik. Gdy ma chaos w głowie. Gdy czuje, że wszystko ją przerasta. To jej moment schronienia. 🧓 Wiktoria, 67 lat – seniorka, która czuje samotność • Kim jest: Dzieci za granicą, codzienność cicha. Ma dobre dni, ale też takie, gdzie przychodzi pustka. • Czego potrzebuje: Życzliwego „głosu”, który odezwie się wtedy, gdy nikt inny się nie odzywa. • Jak używa: Przed snem, po herbacie, gdy usiądzie w fotelu. Naciska i słyszy w sercu: „Nie jesteś sama”. 🧑‍🦱 Maks, 13 lat – wrażliwy chłopiec, który się wstydzi • Kim jest: Nie odnajduje się w grupie. Często chowa emocje, bo myśli, że nie wypada płakać czy bać się. • Czego potrzebuje: Narzędzia, które będzie jego „sekretnym wsparciem” – czymś, co nie ocenia, tylko rozumie. • Jak używa: W szkolnej ławce, w łazience, w swoim pokoju. Kiedy jest trudno – oddech. I słowa, które pomagają przetrwać.